Հայոց ցեղասպանության հարցով Ժողովուրդների մշտական ատյանի կայացրած վճիռը – 16 ապրիլի, 1984 թ., Փարիզ
«Ատյանը գտնում Է, որ.
1. Հայ ազգաբնակչությունը կազմել Է եւ կազմում Է մի ժողովուրդ, որի հիմնարար իրավունքները` թե° անհատական, թե° հավաքական, պետք Է հարգվեին եւ պետք Է հարգվեն միջազգային իրավունքին համապատասխան:
2. Հայ ազգաբնակչության խմբերի բնաջնջումը բռնագաղթի եւ կոտորածի ճանապարհով հանդիսանում Է ցեղասպանության հանցագործություն, որը չունի վաղեմության ժամկետ` ըստ Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու եւ դրա համար պատժի մասին 1948 թ. դեկտեմբերի 9-ի Կոնվենցիայի սահմանման: Աույն հանցագործությունը դատապարտելու առումով վերը հիշատակված Կոնվենցիան նկատի ունի այդ պահին գործող օրենքը եւ հաշվի Է առնում նախկինում ուժի մեջ եղող կանոնները, որոնք գոյություն ունեին ամբաստանվող հանցագործ ակտերի կատարման ժամանակ:
3. Երիտթուրքերի կառավարությունը մեղավոր Է այդ ցեղասպանության համար, նկատի ունենալով 1915-ից 1917 թթ. ընթացքում կատարվածը:
4. Հայերի ցեղասպանությունը նաեւ «միջազգային հանցագործություն Էե, որի համար պետք Է պատասխանատվություն կրի Թուրքական պետությունը, առանց պատրվակելու այն հանգամանքը, թե նախկին ու ներկա պետությունների միջեւ հաջորդականություն չկա` պատասխանատվությունից խուսափելու համար:
5. Այդ պատասխանատվությունը առաջին հերթին պահանջում Է պաշտոնապես ճանաչել ցեղասպանության իրողությունը եւ հայ ժողովրդի կրած համապատասխան կորուստները:
6. Միավորված Ազգերի Կազմակերպությունը եւ նրա յուրաքանչյուր անդամն իրավունք ունի պահանջելու այս ճանաչումը եւ դրանում աջակցելու հայ ժողովրդին»:
———————
Տես, Լենդրուշ Խուրշուդյան, Հայկական հարցը, Երեւան, 1995, էջ 64-65:
