Πέρασαν 32 χρόνια από τότε που η κοινότητα των Ελλήνων της Αρμενίας «Φένιξ», μετονομάστηκε στην οργάνωση «Πατρίδα», απηύθυνε έκκληση στις αρχές της Σοβιετικής Αρμενίας, και στη συνέχεια προς την ηγεσία της Δημοκρατίας της Αρμενίας, ζητώντας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων στην Τουρκία. Οι νεκροί ήταν για μας συγγενείς Έλληνες – από τον Πόντο, το Καρς, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και πολλές άλλες περιοχές της σημερινής Τουρκίας.
Όταν θυμόμαστε τη γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων, είμαστε υποχρεωμένοι να τιμούμε τη μνήμη διαφόρων εθνών και εθνικότητες, που ζούσαν στην Τουρκία. Σε αντίθεση με τους Τούρκους εμείς συνειδητοποιούμε ότι η γενοκτονία των λαών είναι μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του τουρκικού λαού και του Τούρκικου κράτους.
Γάλλος δημοσιογράφος Ανρί Μπάρμπι, που επισκέφτηκε την Ανατολία το 1916, γράφει στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις: «Όποιος περνά τώρα από την έρημη Αρμενία δεν μπορεί παρά να ανατριχιάσει, τόσο ασυνήθιστα μιλάνε αυτές οι ατελείωτες αποστάσεις ερειπίων και θανάτου. Γάλλος δημοσιογράφος Ανρί Μπάρμπι, που επισκέφτηκε την Ανατολία το 1916, γράφει στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις: «Όποιος περνά τώρα από την έρημη Αρμενία δεν μπορεί παρά να ανατριχιάσει, τόσο ασυνήθιστα μιλάνε αυτές οι ατελείωτες αποστάσεις ερειπίων και θανάτου. Δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο, ούτε ένας γκρεμός, ούτε ένα κομμάτι από βρύα που να μη ήταν μολυσμένο από τα ρεύματα του χυμένου αίματος. Δεν υπάρχει ποτάμι, ούτε ρυάκι, που να μην κουβαλούσε προς την αιώνια λήθη εκατοντάδες χιλιάδες νεκρά σώματα. Δεν υπάρχει ούτε μια άβυσσος, ούτε ένα φαράγγι, που να μην ήταν υπαίθριοι τάφοι, στα βάθη των οποίων να μην άσπριναν ανοιχτοί σωροί σκελετών, αφού σχεδόν πουθενά οι δολοφόνοι δεν έχασαν το χρόνο τους, ούτε έκαναν κόπο για να θάψουν τα θύματα.
Σύμφωνα με έναν Άγγλο ιστορικό τον Διδάκτορα Χέρμπερτ Άνταμς Γκίμπονς «Ακόμα πιο τερατώδες ήταν το πρόγραμμα εκδίωξης αμάχων στη Μεσοποταμία. Δεν υπήρχαν εξαιρέσεις ούτε για τους άρρωστους, ούτε για τις έγκυες γυναίκες. Δεν επιτρεπόταν να πάρεις τίποτα μαζί σου. Και αυτοί οι δυστυχείς άνθρωποι κάτω από τον καυτό ήλιο έπρεπε να περπατήσουν για 5-6 εβδομάδες. Οι γέροι, οι άρρωστοι και τα παιδιά έπεφταν στο δρόμο και δεν σηκώθηκαν ξανά. Έγκυες γυναίκες αναγκάζονταν να προχωρήσουν με τα σκληρά μαστίγια. Και όταν εν κινήσει η γυναίκα γεννούσε, την αιμόφυρτη γυναίκα με νεκρό παιδί, την άφηναν να πεθάνει στη σκόνη. Οποίοι επέζησαν αυτοκτόνησαν. Ταραγμένες μητέρες κοπάνιζαν τα μωρά τους/χτυπούσαν στη γη, για να τους γλιτώσουν από τη δυστυχία. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και παιδιά πέθαναν στο δρόμο από την πείνα και τη δίψα».
Ανεξάρτητα από τους θανάτους εκατομμυρίων ανθρώπων, μεγάλο κύμα μίσους υψωνόταν σε όλη την Τουρκία, προσπαθώντας να εφαρμόσει τερατώδη προγράμματα που γνώριζε μόνο η ηγεσία της αυτοκρατορίας, εξυπηρετώντας μόνο τους γνωστούς τους στόχους. Έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη μηχανή δολοφονίας στον εικοστό αιώνα, η οποία αργότερα, τον εικοστό πρώτο αιώνα, στην πραγματικότητα, αναζωογονήθηκε ήδη στη Μέση Ανατολή από πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις. Για την ηγεσία της Τουρκίας, οι χώρες και οι λαοί δεν έχουν σημασία. Για αυτούς, για την επίτευξη των στόχων τους, οι χώρες και οι λαοί είναι μόνο η πηγή.
Όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία έχει διαφωνίες για μια σειρά ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του καθεστώτος των νησιών στο Αιγαίο. Πριν από λίγο καιρό, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε την Ελλάδα με βαλλιστικούς πυραύλους Typhoon. Δεν άργησε και η απάντηση. Οι Έλληνες, εκπροσωπούμενοι από τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, απάντησαν λακωνικά: «Η απάντησή μας στην Τουρκία είναι η επαγρύπνηση μας, η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, οι διεθνείς συμμαχίες μας, αλλά πάνω απ’ όλα η ενότητα του λαού μας. Ας σταματήσουν λοιπόν οι γείτονες αυτό το αστείο πυροτέχνημα απειλητικών δηλώσεων κατά της Ελλάδας, που υπολογίζονται για την εσωτερική κατανάλωση του τουρκικού κοινού. Δεν μας τρομάζουν και δεν μπορούν να μας ταρακουνήσουν. Στο τέλος, στις απειλές που ακούγονται στην άλλη άκρη του Αιγαίου απαντά μια φράση που συνοψίζει τη δύναμη του έθνους μας: «Όχι, κύριε Ερντογάν!». Και θα το πω στη γλώσσα που ίσως καταλαβαίνει καλύτερα: σταματήστε να αστειεύεστε με την Ελλάδα. Μπράβο στον κύριο Μητσοτάκη!
Κι όμως, όπως λένε, οι δολοφόνοι δεν έχουν εθνικότητα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτό, εάν το έγκλημα έχει διαπραχθεί σε καθημερινή βάση. Όταν όμως γίνεται συστηματική, κρατικό οργανωμένη σφαγή αμάχων κατά εθνικότητα, Θα ήταν βλασφημία μπροστά στη μνήμη των δολοφονηθένΑτων Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων, Κούρδων και άλλων λαών, να μην αναφέρουμε την εθνικότητα των δολοφόνων.
Στη γλώσσα του διεθνούς δικαίου, η οργανωμένη σφαγή που διαπράχθηκε από ένα έθνος εναντίον ενός άλλου χαρακτηρίζεται ως γενοκτονία. Σύμφωνα με τη μεγάλη χριστιανική σοφία, που αντικατοπτρίζεται στους νόμους των ευρωπαϊκών χωρών, ο δολοφόνος δεν στερείται τη ζωή, αλλά του δίνεται ευκαιρία να σώσει, αν όχι το σώμα του, τότε τουλάχιστον την ψυχή. Ακόμα και το πιο τρομερό έγκλημα μπορεί, αν όχι να ξεχαστεί, τότε να συγχωρεθεί αν ο δράστης συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της πράξης που διέπραξε και μετάνιωσε. Στον Χριστιανισμό, αυτό του δίνει την ευκαιρία να σώσει την ψυχή του. Νομίζω ότι αυτό το θέμα διευκρινίζεται επαρκώς στις σούρες του Κορανίου. Πάνω από έναν αιώνα, η Τουρκία είχε την ευκαιρία για μεταμέλεια, ωστόσο, όχι μόνο αρνείται τις τερατώδεις θηριωδίες που διέπραξε, αλλά και συνεχίζει να ακολουθεί μια πολιτική που ουσιαστικά δεν διαφέρει πολύ από την πολιτική των Οθωμανών Τούρκων.
Με αυτή την προσέγγιση της ιστορία της, η Τουρκία, φυσικά, δεν θα μπορούσε χωρίς μεγάλες παραποιήσεις. Για να λυτρώσει τον εαυτό του, το 1931, με εντολή του Κεμάλ Ατατούρκ, εκδόθηκε διάταγμα για την ίδρυση της «Τουρκικής Ιστορικής Εταιρείας», που περιελάμβανε Τούρκους και μεροληπτικούς ξένους ιστορικούς, συμπεριλαμβανομένων ιστορικών από την ΕΣΣΔ, νομικός διάδοχος της οποίας σήμερα είναι η Ρωσική Ομοσπονδία. Δόθηκε εντολή στους ιστορικούς να καθαρίσουν τα αρχεία, να παραποιήσουν την παλιά και να κατασκευάσουν μια νέα ιστορία των λαών που ζούσαν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Φυσικά, τα αρχεία μπορούν να καθαριστούν, αλλά πώς να εξηγηθεί η εξαφάνιση εκατομμυρίων Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων στην Τουρκία; Οντως αυτοί οι λαοί οικειοθελώς αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, τα σπίτια και τους ναούς τους, οικειοθελώς να αφομοιωθούν;
Άλλωστε η εξαφάνισή τους είναι η πιο πειστική απόδειξη για το γεγονός της Γενοκτονίας. Η άρνηση αναγνώρισης της Γενοκτονίας των λαών που κατοικούσαν στην Οθωμανική Τουρκία θέτει την ηγεσία της Τουρκίας και τον τουρκικό λαό εκτός παγκόσμιας συναίνεσης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποια θα ήταν η σημερινή Ευρώπη αν δεν υπήρχε η συντριπτική ήττα των Τούρκων κοντά στη Βιέννη το 1683 – αυτή ακριβώς που σήμανε την αρχή του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Φαινόταν ότι η Αυστρία ήταν καταδικασμένη και οι Τούρκοι θα ξεκινούσαν μια νέα μεγάλης κλίμακας επέκταση στην Ευρώπη. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που δεν το σκέφτηκαν έτσι. Ανάμεσά τους ήταν και ο βασιλιάς της Κοινοπολιτείας Γιαν Γ’ Σομπιέσκι, ο οποίος είχε τους δικούς του λογαριασμούς με τους Τούρκους.
Η Μάχη της Βιέννης έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 1683, μετά από δίμηνη πολιορκία της Βιέννης, της πρωτεύουσας της Αυστρίας, από τα στρατεύματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η νίκη των Χριστιανών σε αυτή τη μάχη σταμάτησε τους επιθετικούς πολέμους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε ευρωπαϊκό έδαφος και η Αυστρία έγινε η πιο ισχυρή δύναμη στην Κεντρική Ευρώπη για δεκαετίες.
Σήμερα, η Τουρκία έχει καταφύγει σε μια νέα επέκταση εναντίον της Ευρώπης, γεμίζοντας τις ευρωπαϊκές χώρες με πλήθη ριζοσπαστών μουσουλμάνων. Θα αλλάξει γνώμη η Ευρώπη;
Ο Θεός και η μνήμη των προγόνων μας είναι μαζί μας…
Πρόεδρος της Οργάνωσης των Ελλήνων Αρμενίας και Αρτσάχ «Πατρίδα» – Εντ. Πολάτοβ (Πολατίδης)
Δημοκρατία της Αρμενίας. 19 Μαΐου 2023
