Görüş. Thierry Meyssan: “Dağlık Karabağ: Londra ve Ankara için zafer, Soros ve Ermeniler için bozgun”

Ancak bir İngiliz savaş hilesini maskeleyen bu plan işe yaramadı. Londra, Washington’u geride bırakmak için gizlice ABD başkanlık seçimleri karmaşasından yararlandı. Rusya’yı Dağlık Karabağ kartından mahrum bırakmak ve 19. yüzyılın « Büyük Oyunu »nu [2] yeniden başlatmak için mevcut durumdan yararlandı. O zamanlar İngiltere Çarlık İmparatorluğu’na karşı Osmanlı İmparatorluğu’nun müttefikiydi. Moskova bunun farkına varınca katliam oyununu durdurmak için ateşkes ilan etti.

1 – «Büyük Oyun»

19. yüzyıl boyunca Britanya ve Rus İmparatorlukları, Kafkasya’nın ve tüm Orta Asya’nın denetimini ele geçirmek üzere şiddetli bir rekabete girdi. Tarihteki bu serüven İngiltere’de « Büyük Oyun » ve Rusya’da « Gölgelerin Turnuvası » olarak bilinir.

Rusya, Dağlık Karabağ’ı ele geçirdiğinde oyunda üstünlüğü ele geçirmeye başladı. Bunun üzerine bir domino etkisiyle Kafkasya üzerindeki hakimiyetini genişletti.

Bu tarihi örnek göz önüne alındığında, Londra şimdi Dağlık Karabağ’ın geri alınmasının Moskova’nın Kafkasya’daki ve ardından da Orta Asya’daki etkisini zayıflatabileceğini düşünmektedir.

İngiltere’nin mevcut Başbakanı Boris Johnson, biyografi yazarı olduğu Winston Churchill’in emperyal politikalarının devam ettiricisi olmak istemektedir. Geçen günlerde ordularını modernize etmeye yönelik büyük bütçeli bir planı kamuoyuna açıkladı [3].

« Büyük Oyun » u yeniden başlatmak için 29 Temmuz 2020’de Foreign Office’in genel müdürü Richard Moore’u, Mİ6’nın (dış istihbarat servisi) başkanı olarak atadı. Daha önce Majestelerinin Ankara Büyükelçisi olarak görev yapmış olan Moore, çok iyi Türkçe konuşmakta ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile dostluk bağı bulunmaktadır. Yeni görevini, Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ’a saldırmasından ancak dört gün sonra, 1 Ekim’de devralmıştır.

2 – Richard Moore’un oynadığı kilit rol

Richard Moore, Müslüman Kardeşler cemaatı aydınlarının yirmi beş yıldır eğitim gördüğü Oxford İslami Araştırmalar Merkezi’nin (Oxford Center for İslamic Studies) hamisi olan Prens Charles’ın kişisel dostudur. Eski Türkiye Cumhurbaşkanı Abdullah Gül de bu merkezin yöneticisidir.

Richard Moore, Ankara Büyükelçisi (2014-2017) olarak cemaatin hamisi olması yolunda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın yanındaydı.

Moore aynı şekilde İngilizlerin 2014’te Suriye’ye karşı yürütülen savaştan çekilmesinde de rol oynadı. Londra, sömürgeci heveslerle bulaştığı ancak ABD’nin emperyal operasyonuna (Rumsfeld/Cebrowski stratejisi) dönüşen bir çatışmayı sürdürmek niyetinde değildi.

Richard Moore, Mısır ve Türkiye’yi içeren bir ziyaret turuna başladı. 9 Kasım’da (yani Rusya’nın Karabağ’da ateşkes ilan ettiği gün) Cumhurbaşkanı el-Sisi ile görüşmek üzere Kahire’de ve 11 Kasım’da Ankara’daydı. Resmi olarak açıklananlara göre, eski dostu Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından kabul edilmedi, sadece Ak Saray’da onun sözcüsü ile görüştü.

3 – Devletler Soros’a güvenmiyor

Washington, Dağlık Karabağ’daki Azeri-Türk savaşında yem olarak düşündüğü, Cumhurbaşkanı Armen Sarkisyan ve George Soros’un adamlarından biri olan Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan’a [4] güvenebileceğine inanıyordu.

George Soros, kendi siyasi gündemini takip eden, ancak CİA ile uyum içerisinde çalışan bir Amerikan spekülatörüdür [5]. Ne yazık ki İngilizler Soros ile aynı ilişkiye sahip değildirler. Soros servetini sterline karşı gerçekleştirdiği büyük bir operasyona borçludur (Kara Çarşamba 16 Eylül 1992), bu nedenle ona « İngiliz Merkez Bankası’nı yıkan adam » denmektedir.

4 – «Perfide Albion» ikili oyunu

Dolayısıyla Londra önce Washington’un planını uygulamasına izin verir. ABD’liler « iki devlet, tek milleti » (Türkiye ve Azerbaycan) Artsakh Cumhuriyeti’ni güç yoluyla ortadan kaldırmaya teşvik eder.

Mİ6, Türk ortağına Ermenileri değil Rusları öldürmek üzere cihatçıları Azerbaycan’a nakletmesine yardım eder [6]. Oysa Karabağ’da henüz Rus yoktur.

Soros, buna Ermeni tarafını desteklemek üzere Kürt paralı askerleri göndererek karşılık verir [7]. Her biri arka arkaya Azerilerin kötü niyetli olduğunu anladığında, Güvenlik Konseyi’ne bir karar tasarısı sunarlar. Washington için tarafsızlıktan « iki devletli tek milletin » kınanmasına toplu bir U dönüşü yapılması söz konusudur.

İlk günlerde Ermeniler ellerinden geldiğince kendilerini savunurlar. Ancak devlet başkanı Armen Sarkisyan, genelkurmayın planlarını değiştirir ve deneyimsiz gönüllüleri cepheye yollar [8]. Sarkisyan, Ermeni ve İngiliz çifte vatandaşlığına sahiptir. Bunun ardından Ermeni ordusunda bir kıyım yaşanır.

Birleşik Krallık oylamaya sunulması halinde birden bu metni veto edeceğini duyurur. Zor duruma düşen ABD, 25 Ekim’de Azerbaycan’ı açıkça kötü niyetli olmakla suçlar.

Ancak Rusya’nın, başkanlık seçim kampanyasına karışan Washington’un artık bu dosyayı yönetmediğini anlaması için iki hafta daha beklemesi gerekecektir.

5 – Rusya çok geç olmadan oyunu bitiren son düdüğü çalar

Rusya, ABD tuzağının içinde bir İngiliz tuzağı olduğundan ancak 6 Ekim’de emin olur. Rusya, hemen Londra’nın « Büyük Oyun »u yeniden başlattığı ve Dağlık Karabağ’daki nüfuzunu elinden çalmak üzere olduğu sonucuna varır.

Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, 7 Ekim’de Türk mevkidaşını arar. Onunla Ermenilerin çok aleyhinde olan bir ateşkesi müzakere eder. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki siyasi durumun istikrara kavuşması karşısında direnemeyeceğini anlayan Erdoğan, sadece toprak kazanmayı kabul eder ve Ermeni soykırımını yeniden başlatmaktan vazgeçer. Devlet Başkanı Putin daha sonra Azerbaycanlı mevkidaşı İlham Aliyev’i ve Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan’ı Kremlin’e çağırır. 10 Ekim’de muhataplarını Erdoğan’ın ile müzakere ettiği koşullarda [9] ateşkes imzalamaya zorlayarak, durumun daha da kötüleşmesine engel olur. Öncelikleri, bir barış gücü aracılığıyla Rus askeri varlığını şekillendirmek ve ardından kan dökülmesini durdurmaktır. Daha sonra, Ermenistan’ı daha da büyük bir bozgundan kurtararak ülkelerinin çıkarlarını koruduğunu duyurmak üzere Rus halkına seslenir.

Ermeniler, Nikol Paşinyan’ın ABD için onları Rusya’dan uzaklaştırırken yanlış ata oynadığını çok geç fark ettiler. Geriye dönüp baktıklarında, onlara liderlik eden eski ekibin ne kadar yozlaşmış olursa olsun en azından yurtsever olduğunu, Soros’un adamlarının ise ulus kavramına ve dolayısıyla ülkelerinin bağımsızlığına karşı olduklarını anlarlar.

Gösteriler ve istifalar birbirini takip eder: Genelkurmay Başkanı, Dışişleri Bakanı, Savunma Bakanı, ancak Başbakan hariç. Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev’in ağzı kulaklarındadır. Avrupa Konseyi ve Avrupa Birliği Parlamentosu ile sıkça alay eder, zaferini ilan eder ve fethedilen toprakların yeniden inşa edileceğini duyurur [10]. İngilizler, British Petroleum için yeni ayrıcalıklara sahip olacaklardır ve Azeri altın madenlerini işletmeye adaydırlar.